مدح و مناجات با حضرت علی اکبر علیه‌السلام
مـردم دهـنـد نـسـبـت رویت بر آفـتاب اما ز بـخـت خـود نـکـنـد بـاور آفـتاب در ذات تو صفات نبی منعکس شده‌ست گـیـری چـنـان‌که آیـنـه‌ای را در آفتاب از چار سو به مرقد شش‌گوشه‌ات سلام، می‌گـوید از افـق چو برآرد سر، آفتاب گر بهـره‌ای ز بوسۀ بر تـربتت نداشت هرگز نـبود این هـمه روشنـگـر آفتاب ماهی در آسـمـان کـمـال و شرف ولی ماهی که نـور می‌رسد از او بر آفـتاب وقت وداع چون که حسینت به بر گرفت دیـدنـد مـاه را کِـشـد انـدر بـر آفـتــاب آتش به جان برآید و خونین کند غروب هر صبح و شب ز داغ تو پا تا سر آفتاب |